GLASRIJK draait om mensen
Er is geen GLASRIJK zonder de mensen die het mede helpen organiseren, dat is altijd zo geweest. Ook in het verleden. Wij kijken even terug samen met Bert Wubbolts, die samen met andere aan de wieg stonden van GLASRIJK. Alweer bijna 30-jaar geleden.
Als je Bert Wubbolts vraagt naar zijn rol bij de oprichting van GLASRIJK Tubbergen, haalt hij zijn schouders op. “Ach, ik heb nooit reclame voor mezelf gemaakt,” zegt hij, met een kop zwarte koffie in de hand. Maar wie even doorpraat met Bert, ontdekt al snel dat hij een onmisbare pionier was. Een man met visie, lef, smaak en een goed gevoel voor timing.
Bert begon in 1973, samen met Ans, een winkel: Warenhuis Jan Mensink, later bekend als La Cuisine. Een winkel waar je alles kon vinden, van speelgoed tot gereedschap. Maar Bert wilde meer. “Ik dacht: dat stomme gereedschap, daar wil ik vanaf. Ik wil iets moois. Iets beters.”
Het begon met keukenmachines, maar groeide uit tot een uniek assortiment design en glaskunst. Hij haalde zijn inspiratie van beurzen in Frankfurt, Milaan en Birmingham. Daar zag hij glaswerk waarvan hij dacht: dát moeten we in Tubbergen laten zien. En dus sprak hij de kunstenaars aan, vaak met niets meer dan een paar folders en een flinke dosis enthousiasme.
“Wil je komen exposeren in Tubbergen?” vroeg hij. “Tubbergen? Wat moet ik daar zoeken?” vroegen de kunstenaars. Dan liet Bert foto’s zien van zijn winkel, de folders van eerdere exposities en vertelde hij over GLASRIJK. En soms zei iemand dan: “Ja, ik kom.”
Zo bouwde Bert aan het netwerk van GLASRIJK. Hij was niet alleen verkoper, maar ook ambassadeur, curator, organisator. Zonder ooit op de voorgrond te willen. Hij koppelde de expositie aan zijn winkelcollectie, maar zonder persoonlijk gewin. “Ik wilde niet dat mensen dachten dat het een feestje van La Cuisine was,” zegt hij. “Daarom stond ik nergens in de folders.”
Zijn smaak? Strak, Scandinavisch, Italiaans. Geen fan van fusing of “toevalstreffers”. Voor Bert is kunst iets dat met vakmanschap en aandacht is gemaakt. Een opdracht, een ontwerp, een uitvoering: dát is kunst.
Hij stond aan de wieg van GLASRIJK, samen met Jan Perik, Jos van Beem, pastoor Van der Zwan, Arie Vreeswijk en Jan Loeters van de Rabobank. “We hadden van alles iemand: iemand van de kerk, iemand van de gemeente, iemand met geld, iemand met verstand van kunst.”
En het werkte. Jarenlang trok GLASRIJK tienduizenden bezoekers. Hotels zaten vol, restaurants draaiden topomzetten. “Zelfs in Ootmarsum zat alles vol,” herinnert Bert zich. Toch werd de gemeentelijke subsidie uiteindelijk stopgezet. “Ze zagen de waarde niet. Niet economisch, niet cultureel.”
Bert gaf niet op. In het twaalfde en dertiende jaar organiseerde hij GLASRIJK bijna alleen. Met hulp van vrijwilligers, maar zonder een voltallig bestuur. “Ik wilde het niveau vasthouden. Geen braderie. Geen patatkramen.”
Zijn nuchtere stijl, zijn ondernemersgeest en zijn liefde voor kwaliteit zijn tot op de dag van vandaag voelbaar binnen GLASRIJK. En hoewel zijn naam niet op de voorgrond prijkt, draagt elke editie van het evenement een beetje van Bert met zich mee.
In de loop der jaren ontstonden ook blijvende herinneringen in het dorp: het glas-in-loodraam in de kerktoren en de glazen ambtsketen van de burgemeester zijn tastbare symbolen van wat GLASRIJK de gemeenschap van Tubbergen heeft willen schenken.
Een bezielende kracht. Een vakman. Een man die Tubbergen mooier wilde maken. En dat is hem gelukt!
