José van Loon

Het gaat in het werk van José van Loon om het gevoel en de kwetsbaarheid van het leven waarin de mens centraal staat. Zowel letterlijk: het lichaam en lichaamsdelen, als figuurlijk: de taal en momenten uit de levenscyclus. Aanvankelijk viltte José maar toen dat fysiek te zwaar werd; José heeft hypermobiele gewrichten (E.D.S.), werden de naai- en borduurmachine haar basisgereedschappen. Dit resulteerde in subtiel, transparant en kwetsbaar werk waarin zij ook meer gebruik ging maken van glas. “Glas beschermt het werk maar is zelf ook kwetsbaar”, aldus de kunstenaar. In de installatie ‘Onderzoeksproject’ maakt zij gebruik van afgedankt, wetenschappelijk, veelal handgeblazen glas. Ooit werden hier bijvoorbeeld vloeistoffen gescheiden en geanalyseerd. In de interessante synthese tussen de glazen flesjes en het ragfijne textielwerk, toont José van Loon aan dat textielkunst naar een meer dan volwaardige kunstdiscipline is gegroeid. En dat fysieke inclusiviteit als vanzelfsprekend mag worden gezien.